Jelle Annie Michiels
::
Wat heb je nodig om je thuis te voelen? Kunstenares Jelle Annie Michiels naaide reusachtige armen uit oude dekens. Om jezelf en anderen mee te omarmen.
Een veilige haven
In mijn onderzoek naar het concept 'thuis' bestudeer ik welke psychologische behoeften vervuld moeten worden zodat mensen zich thuis voelen. De behoefte aan sociale verbinding, aan liefde en acceptatie, maar ook de behoefte om gezien, gehoord en omarmd te worden, vormen het uitgangspunt van dit werk.
De tastbare sculpturen richten zich op de dwingende verwachting van de samenleving om alles van jezelf te geven zodat anderen zich comfortabel kunnen voelen en veiligheid kunnen ervaren. Terwijl je zelf tevergeefs hoopvol blijft wachten. Wachtend op handen die een veilige haven garanderen en een helende aanraking bieden.
Misschien ging het publiek zelf al eens op zoek naar die veilige haven? Mijn sculpturen willen de behoefte vervullen die tijdens die zoektocht mogelijk onbeantwoord is gebleven. De armen kunnen door de toeschouwer gemanipuleerd worden zodat je jezelf letterlijk kan omarmen en troosten, en je op die manier thuis kan komen.
Kriebeldekens
Ik gebruikte voor dit werk dekens uit de kringloop die ik vulde met oude kleren van mijzelf, of bijvoorbeeld van mijn gezin of mijn vrienden. Ik probeer zo veel mogelijk materialen te gebruiken die gerecycleerd zijn. Niet enkel voor mijn budget of uit ecologische overweging maar ook omdat die materialen al een leven hebben gehad. Ze zijn als het ware opgeladen of bezield door de personen die ze voordien hebben gebruikt.
Ik ben ook aangetrokken tot die oude 'Solemio' dekens omdat dit de dekens waren waaronder mijn oma aan moeder's kant ons onder stopte. Ze was een strenge katholieke schooljuffrouw die ons op haar manier wel graag zag. Dat deken vervult de basisbehoefte van warmte, gewicht en zelfs troost. Maar het is ook een beetje ruw, net te zwaar en het jeukt een beetje. Die tegenstrijdigheid definieert ook mijn gevoelens over het begrip 'thuis'. Het is een plek waar ik nog steeds naar op zoek ben, een plek waar ik helemaal hoor te zijn.
Kinderen kijken anders
Kinderen bekijken kunst veel intuïtiever dan volwassenen. Ik ga uit van hun eerste reactie van aantrekking, spelen en omarmen. Tijdens een bespreking hoop ik dat ze in dialoog kunnen gaan over het concept 'thuis' dat voor iedereen anders is en toch gelijk. Welke behoeften hebben zij? Wie zorgt voor hen? Voor wie zorgen zij? Wat betekent 'thuis' precies?
::
Dit kunstwerk maakt deel uit van de expo 'Rest', een tentoonstelling voor scholen in Dilbeek en Zaventem. Samengesteld door STORMOPKOMST op vraag van Westrand en De Factorij.
